پیام آستانه
کانون فرهنگی هنری طیار مسجد جامع شهرک محمد بن جعفر طیار(ع)پیام آستانه
کانون فرهنگی هنری طیار مسجد جامع شهرک محمد بن جعفر طیار(ع)سومین مداحی در «حمایت از مردم مظلوم یمن»/میثم مطیعی
دزمهراب:فایل صوتی سومین مداحی در «حمایت از مردم مظلوم یمن» و «علیه رژیم منحوس آل سعود» (به زبان فارسی، عربی و ترکی) که با نوای حاج میثم مطیعی و حاج مهدی رسولی اجرا شده است، قابل دریافت است.
آه خونین جگران یمن و غزه یکیست
لافرق بین أنین المضطهدین فی الیمن و فی غزه
چشم در خون نگران یمن و غزه یکیست
لافرق بین العین الدامیه من أجل الیمن و من أجل غزه
خائنان حرمند آل یهود و والله
والله ان آل یهود هم خونه الحرم
قاتل پیر و جوان یمن و غزه یکیست
لافرق بین من یقتل الشاب و الشیخ فی الیمن و فی غزه
مکه در قبضه نا اهلان است
مکه أسیره فی أیدی من لا یجدر بها
کعبه دلخون ز ابوجهلان است
و الکعبه دامیه من أمثال أبی جهل
دینشان دین یزید است اینان
هؤلاء دینهم دین یزید
قبله شان کاخ سفید است اینان
و قبلتهم هی البیت الأبیض
(یا سیَّدنا، خیرالانبیاء، بنگر حال ما، در این فتنه ها)
یا سیدنا، یا خیرالانبیاء، انظر الی حالنا و نحن فی هذه الفتن
*** *** *** *** ***
خائنٌ للحرمینِ خادمٌ للظَّلمه
آل سعود خائن الحرمین و خادم ظالمان است
هادمٌ للقیمِ العُلیا و بانٍ صَنمه
و نابودگر ارزشهای والا و سازنده بت های فساد و زورگویی است
قاتلُ الطِّفلِ الذی ما زال یَبنِی حُلُمَه
آل سعود قاتل طفلی است که هنوز رؤیاهایی در سر دارد
إنّه الشیطانُ، آل سعود، یُلقِی حِمَمه
این خود شیطان است، یعنی آل سعود، که بر سر مردم بی دفاع یمن آتش می‌ریزد
غزهُ عادت بثَوبٍ یمنی
غزه با لباسی یمنی بازگشته است
الیهودُ من وراءِ الفتنِ
یهود پشت این فتنه‌هاست
آهٍ یا رسولْ… هذه الیمن…تَهوی کالسُّیول… علیها المِحن
آه… یا رسول الله، این یمن است که رنج ها و مصیبت ها مانند سیل بر سر آن فرو می ریزد
*** *** *** *** ***
احسن احرار یمن سیزده کی عالی هدفه
ای آزادگان و احرار یمنی احسنت به هدف عالیه ای که نزد شماست
استقامتله چاتارسوز متعالی شرفه
شما با این استقامت، به شرف متعالی خواهید رسید
قؤرخمیون امت آزاده دالوزدا دایانوب
غم به دل راه ندهید که امت آزاده پشتیبان شماست
غیرتوز سیلی ورار مدعی ناخلفه
شما با غیرت خود بر رخ مدعی ناخلف سیلی سنگینی خواهید زد
ظلم سفیانیه یوخ حد و حدود
ظلم سفیانی حد و حدود ندارد
عبد شیطانیدی همدست یهود
همانا او عبد شیطان شده و همدست یهود است
مکه هم مسجدالاقصی چاغیرور
امروز مکه و مسجد الاقصی هم صدا می گویند
لعن الله علی آل سعود
لعنت خداوند برآل سعود
عرشه قوزانور-مظلومان سسی
صدای مظلومان تا عرش بالا می رود
امداده گل ای- بی کسلر کسی
که ای همه کس بس کسان به امداد ما بشتاب
پناهیان:چرا مضطرانه دعا نمی‌کنیم؟!
سؤال مبارز یمنی از میزبان ایرانی
اخیراً یکی از چهره‌های شاخص نیروهای مقاومت یمن در کشورمان حضور پیدا کرده بود و یکی از سؤالاتی که جوانان(خصوصاً جوانان انقلابی و مذهبی) در نشست‌های مختلف از وی پرسیده بودند در خصوص موشک‌های یمن و توان موشکی این کشور بود. وقتی جوانان ما این سؤال را می‌پرسیدند، ایشان معمولاً در پاسخ به آنها می‌گفت: «مگر خودِ شما(ایرانی‌ها) زمانی که انقلاب کردید موشک داشتید؟! شما حتّی در جنگ تحمیلی هم موشک نداشتید! ما توکلمان به خداست و خدا ما را کمک می‌کند.»
وقتی این سؤال به دفعات متعدد از ایشان پرسیده شده بود، وی از فردی که به نوعی میزبان ایشان-در ایران- هم بود، پرسیده بود چرا جوانان شما این‌قدر درباره موشک(توان موشکی) از ما سؤال می‌پرسند؟! ما کارهای خودمان را با کمک خدا پیش خواهیم برد. جالب اینجاست که وقتی آن فرد میزبان، موضوع را برای ما نقل می‌کرد، دوستانی که در جلسه حاضر بودند، از او پرسیدند: «حالا واقعاً آنها موشک دارند یا نه؟!»
گاهی ما مذهبی‌ها در مقام عمل، غیرمعنوی و سکولار عمل می‌کنیم/ در این ۳ ماه باید تغییرات محسوسی در خودمان ایجاد کنیم
بسیاری از اوقات، ما مذهبی‌ها در مقام عمل، به نوعی غیرمعنوی عمل می‌کنیم و برخی اوقات سکولار می‌شویم. ما به نوعی خدا را فراموش می‌کنیم و خدا را در عرض وسائل دیگر در نظر می‌گیریم. ما واقعاً باید باور کنیم که داشتن یا نداشتن موشک فرقی ندارد؛ واقعاً فرقی ندارد. خیلی عمیق‌تر از اینها باید خدا را باور کنیم؛ اگر این‌گونه بودیم خیلی زودتر از اینها فرج حاصل می شد.
چند روزی است که ماه رجب آغاز شده و ماه شعبان و ماه مبارک رمضان هم در پیش است. ما در این ۳ ماه نیز همانند ماه محرم باید سبک زندگی خودمان را عوض کنیم. باید در این ۳ ماه تغییرات محسوسی را در خود ایجاد کنیم؛ مخصوصاً در زمانه‌ای که در آن به سر می‌بریم باید با اضطرار دعا کنیم و به در خانه خدا برویم.
ارزش اضطرار «معرفتی»، بالاتر از اضطرار «موقعیتی» است/ خدا از ما انتظار دعای مضطرانه دارد
ما اگر در شرایطی که هیچ اضطرار یا هیچ اوضاع فیزیکی هولناکی متوجه ما نباشد به در خانه خدا برویم و با اضطرار دعا کنیم، هزاران قدم جلو می‌افتیم؛ چون اضطرار را با معرفت در خودمان ایجاد کرده‌ایم و این اضطرار از روی جبرِ شرایط بیرونی نبوده است.
معلوم نیست دعای کسانی که زیر بمباران‌های دشمن هستند و یا در معرض سر بریده شدن هستند، به اندازۀ دعای شما مستجاب شود. شما که در آرامش و امنیت به سر می‌برید، شما که روزها زیر سایه و شب‌ها کنار خانوادۀ خود هستید، اگر بتوانید مضطرانه دعا کنید، این اضطرار شما یک اضطرار معرفتی است؛ یک اضطرار موقعیتی نیست. اگر شما بتوانید مضطرانه دعا کنید خیلی کار جلو می‌رود؛ شما که نه سر اطرافیان‌تان را دارند از بدن جدا می‌کنند، نه بمبی بر سرتان می‌ریزند؛ با این حال رفته‌اید درِ خانه خدا و ناله می‌زنید. این یعنی سطح معرفت و معنویت خیلی بالا رفته است. خداوند با چه زبانی باید به ما بفهماند که از ما چنین انتظاری دارد؟ چرا مضطرانه دعا نمی‌کنیم؟!
البته بنده می‌دانم کسانی که در میدان نبرد هستند چه اجری دارند و این‌همه کشته و زخمی دادن در راه خدا چه معنایی دارد. انسان گاهی اوقات وقتی این کشته‌ها و مجروح‌ها را می‌بیند آرزوی شهادت می‌کند. معلوم است که اینها از ما جلوتر هستند و از نظر معنوی، نورانی‌تر هستند و ما در پرتوِ نور آنها داریم زندگی می‌کنیم، ولی معلوم نیست دعای شما بیشتر از دعای آنها مستجاب نشود.
دعای مضطرانه در شرایط غیرِ اضطرار بسیار ارزشمند است/ باید اعتکاف امسال را شدیداً تحت تأثیر فضای دعا قرار دهیم
دعای مضطرانه در شرایط غیرِ اضطرار یک اتفاق ویژه است. باید اعتکاف امسال را شدیداً تحت تأثیر فضای دعا قرار بدهیم؛ هیچ کس هم از دعا خسته نمی‌شود. شما محرم ده شب سینه‌زنی می‌کنید اصلا خسته نمی‌شوید، چون توقع و آمادگی‌اش را دارید، در ماه مبارک رمضان روزه می‌گیرید و آنچنان هم گرسنه نمی‌شوید چون بنایش را دارید. در شبهای ماه رجب و شعبان هم اگر هر شب برنامۀ دعا و مناجات برای خودتان بگذارید تا برای ماه مبارک رمضان آمادگی داشته باشید، باز هم از این دعا کردن‌ها خسته نخواهید شد.
باور کنیم که دعا کارساز است؛ نه موشک
بیایید فضا را عوض کنیم و باور کنیم که دعا کارساز است؛ نه موشک. باور کنیم کاری که با دعا می‌شود کرد با لشگر و نیروهای رزمنده نمی‌شود انجام داد. خصوصاً اینکه یک خبر مهمی که وجود دارد این است که شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان امسال، بنا بر تقویم رسمی، شب جمعه است.
بسیاری از علائم دارند به ما می‌گویند که مقداری حواسمان را جمع کنیم. واقعاً یک شب بنشینیم برنامه‌ریزی کنیم که «اگر ظهور نزدیک است، من دارم چکار می‌کنم؟» واقعاً اگر امسال یا سال آینده بخواهد اتفاقی رخ دهد ما چکاره‌ایم؟ یک‌بار بنشینیم فکر کنیم و آمادگی‌مان را برای ظهور بررسی کنیم. برای این آمادگی نیز هیچ راهی جز دعا نداریم. از هم اکنون خودمان را آماده کنیم برای شب بیست و سوم ماه رمضانی که بناست منادی در آسمان ندا سر دهد و ما را برای ظهورآماده کند.
هرچه جلوتر می‌رویم، انکار نزدیک بودن ظهور سخت‌تر می‌شود/ دلائل ظهور دارند ما را محاصره می‌کنند
ظهور فرآیندی مرحله‌ای و تدریجی است و همۀ این مقدمات یک‌شبه اتفاق نمی‌افتد. هر چه جلوتر می‌رویم، انکار نزدیک بودن ظهور سخت‌تر از گذشته می‌شود. دلائل ظهور دارند ما را محاصره می‌کنند. علائم دارند خودشان را نشان می‌دهند، علائم بسیار آشکار هستند. اشارات و تصریحات روایات فراوانی در این‌باره وجود دارد. اگر این همه آمادگی که در منطقه بوجود آمده دلیل بر نزدیکی ظهور نیست، حداقل باید در روایات ذکر می‌شد که یک‌بار همۀ علائم ظهور تا حدی خودشان را نشان می‌دهند ولی ظهور رخ نخواهد داد؛ کما اینکه دربارۀ سفیانی برخی روایات به سفیانی اول و سفیانی دوم اشاره شده. لذا اگر یک جریان سفاکی در منطقه ظهور کند و خونریزی کند مردم می‌گویند آیا این همان سفیانی است، بعد به روایات مراجعه می‌کنیم. البته بنده نمی‌گویم سفیانی اولی که در روایات آمده، قبلاً به چه چیزی تطبیق داده شده و حالا خیلی‌ها منتظر سفیانی دوم هستند. شاید این‌گونه باشد، بنده در حد احتمال بیان می‌کنم ولی این احتمال‌ها احتمال‌هایی نیستند که به سادگی بتوان از کنارشان عبور کرد.
شرایط امروز ما دارد شبیه جنگ حُنین می‌شود/مسلمان‌ها در حنین به تعدادشان مغرور شدند و به خدا توکل نکردند
شما قدرت کنونی اسلام در منطقه را ببینید! بنده تصور می‌کنم که ما الان در شرایطی شبیه بدر، اُحد و یا خندق نیستیم؛ موقعیت امروز ما دارد شبیه جنگ «حُنین» می‌شود. در جنگ بدر، مؤمنین در اقلیت بودند و هیچ کس باور نمی‌کرد که پیروز شوند. در اُحد مؤمنین در خانۀ خودشان به استقبال دشمن رفتند، گروهی از مؤمنین ضعف نشان دادند و شکست خوردند. اما واقعاً الان هیچ گروهی از مؤمنین و مجاهدین که ضعف نشان بدهند را سراغ نداریم، هیچ یک از ملت‌های مؤمن منطقه سنگر را خالی نکرده‌اند، هیچ‌کدام عقب ننشسته‌اند. دوران، دوران خیانت‌های شبیه اُحد نیست، دوران غنیمت جمع کردن نیست، دوران جنگ خندق نیست که محاصره آن‌قدر سنگین باشد که ما مجبور باشیم اطراف خودمان خندق ایجاد کنیم.
حُنین تنها نبردی بود که مسلمان‌ها تعدادشان از غیر مسلمان‌ها بیشتر بود ولی با این حال، در ابتدا شکست خوردند، چون به تعدادشان مغرور شدند و به خدا توکل نکردند.( لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ فی مَواطِنَ کَثیرَةٍ وَ یَوْمَ حُنَیْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْکُمْ کَثْرَتُکُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْکُمْ شَیْئاً وَ ضاقَتْ عَلَیْکُمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّیْتُمْ مُدْبِرینَ؛ توبه/۲۵)
الان که تعداد جبهۀ حق بیشتر است، مبادا به خدا توکل نکنیم و شکست بخوریم!/ الان نیاز به دعا داریم
آیا شما باور ندارید که ما الان تعدادمان بیشتر است؟ شاید همان ذهنیتی که برای مسلمانانِ حاضر در جنگ حنین ایجاد شده بود، امروز برای ما دارد به‌وجود می‌آید که «حالا که تعداد ما بیشتر است چرا برویم گریه کنیم و مضطرانه ناله سر دهیم؟!» باور کنیم که تعداد ما الان بیشتر است و هیچ زمانی به این اندازه نبوده‌ایم. مردمان یمن را نگاه کنید که تعدادشان چقدر از متجاوزان بیشتر است. شرایط یمن با جنگ ۳۳ روزۀ لبنان خیلی متفاوت است. در یمن امکان کمک‌رسانی هم خیلی از غزه بهتر است. من نمی‌دانم چرا جبهۀ حق، روز به روز دارد جلو می‌رود؟!
خُب حالا که ما تعدادمان بیشتر است یعنی جبهۀ حق تعدادش بیشتر است، مبادا مانند جنگ حنین بشود که مسلمین به خدا توکل نکردند و شکست خوردند! ما الان در آن شرایط هستیم و نیاز به دعا داریم.
بیایید با دعا، اسلام را یاری کنیم
بیایید با دعا اسلام را یاری کنیم. شاید در یکی از جلسات دعا، دل‌مان آنچنان به سوز و گداز در بیاید که خدا ما را لایق قرار بدهد و از ما هم کمک بگیرد.
در آخرالزمان از یک جهت، سخت‌گیری بیشتر می‌شود و از یک جهت دیگر، سهل‌گیری بیشتر می‌شود؛ کسانی که فکرش را نمی‌کنید، می‌روند به خط مقدم و کسانی که از آنها توقع دارید جا می‌مانند. من نمی‌دانم این امر چگونه رقم می‌خورَد، ولی بروید در خانه خدا و دعا و تضرع کنید...
فراخوانی برای فریاد استغاثه
بر اساس آنچه از متون دینی دربارۀ آخرالزمان برداشت می‌شود، فرج در زمانی رخ خواهد داد که دو ویژگی مهم در میان امت اسلامی ایجاد شده باشد: یکی اوج معرفت و اقتدار مؤمنان که ناشی از آمادگی آنان برای یاری ولی خدا و اقامۀ حق است، و دیگری اوج مظلومیت و اضطرار آنان به فرج، که ناشی از دشمنی‌های فراوان نسبت به آنهاست که ایشان را به دعا و تضرع بی‌سابقه وامی‌دارد و موجب نهایت استغاثۀ آنان برای فرج و پیروزی حق علیه باطل می‌شود.
ما از آغاز انقلاب اسلامی بر اساس فرمایشات و پیش‌بینی‌های امام و رهبری انتظار می‌کشیدیم که انقلاب ما سرآغاز بیداری و اقتدار امت اسلامی در جهان گردد، امری که به تدریج تحقق یافته است و فراتر از حد انتظار ناباورانه شاهد آن هستیم. ما هم اکنون بسیار بهتر از اول انقلاب علت دشمنی‌ها و کینه‌توزی‌های استکبار با انقلاب اسلامی ایران را درک می‌کنیم. امروز که امواج بیداری تمام امت اسلامی، به اقتدار مؤمنان منجر شده است، بهتر از هر زمانی می‌شود فهمید چرا هشت سال با ما جنگیدند تا یک ملت را نابود کنند که ریشۀ این بیداری را بخشکانند. اقتدار امروز مؤمنان امید مستضعفان جهان شده است و به اذعان دوست و دشمن طلیعۀ نابودی مستکبران گردیده است.
اما من همیشه از خودم می‌پرسیدم، با توجه به اینکه روز به روز شاهد اقتدار بیشتر مؤمنان هستیم آیا شاهد مظلومیت و اضطراری بسیار بیشتر از آنچه تاکنون جاری بوده است نیز خواهیم بود؟ آیا از این حالت دعای عادی برای فرج، به اوج استغاثه، که تصور می‌شود در آستانۀ ظهور پدید می‌آید، خواهیم رسید؟ چگونه و چه بن‌بست‌هایی ما را به این اوج استغاثه و نهایت مظلومیت خواهد رساند؟ اگرچه طی این سال‌ها، همواره مبارزۀ مومنان، به‌ویژه در دوران دفاع مقدس و سال‌های اخیر، با مظلومیت‌ها و محرومیت‌های فراوان همراه بوده است، اما بدون آنکه بخواهم فال بد بزنم و منفی‌بافی کنم، می‌گفتم مبادا بناست شرایط بسیار سخت‌تری پیش بیاید که بخواهد ما را در اوج اقتدار، به اوج مظلومیت هم برساند.
تصور می‌کنم امروز آن وضعیت پدید آمده است و ما وارد دوران دشواری‌های تازه‌ای شده‌ایم. اگرچه با آغاز جریان بیداری اسلامی و جنایت‌های فراوان تروریست‌های خون‌آشام در منطقه، به‌ویژه در سوریه و عراق، امت اسلامی وارد دور جدیدی از مظلومیت شده بود، ولی با شروع حرکت یمن در نجات از سلطۀ ایادی مستکبران و تجلّی بیش از پیش اقتدار مؤمنان، و آغاز پیروزی‌های چشمگیر مقاومت علیه تروریست‌ها، هرگونه مدارای جبهۀ کفر پایان یافت. به گونه‌ای که امروز شاهد دو عملکرد بی‌سابقه در جبهۀ استکبار هستیم: یکی جنایت‌های آشکار و دیگری خیانت‌های پنهان. امروز حداقل مدارای استکبار با حقوق مردم در جبهۀ حق پایان یافته است، و می‌خواهند حتی کمترین فرصتی به قدرت یافتن حق ندهند. به حدی که حتی حاضر نیستند ظاهر را حفظ کنند و از طریق فشارهای سیاسی عمل کنند و یا جنایات خود را طبق الگوهای پیشین به وسیلۀ جریان‌های تروریستی انجام دهند. می‌بینید که تمامی ایادی استکبار بدون هرگونه توافق ظاهر الصلاح بین‌المللی چگونه بر سر مردم یمن بمب می‌ریزند. گویی یمن را میدان تمرین هجوم همه جانبه علیه جبهۀ حق یافته‌اند.
از سوی دیگر با خیانت‌های پشت پرده و انواع تهدیدها و تطمیع‌ها، جبهۀ مقاومت مردمی مقابل تروریست‌ها را در جبهه‌های عراق و شام به عقب نشینی‌های مظلومانه وامی‌دارند، و جام‌های زهر را از هرسو به سوی افراد ذی‌نفوذ در جبهۀ حق روانه ساخته‌اند. به حدی که هرکجا عقب‌نشینی یا توقّفی در جریان نابودی تروریست‌ها شاهد هستیم، باید آن را ناشی از فشارهای پنهان و پیدای جریان استکبار بدانیم.
این دو وضعیت بی‌سابقه، شامل تهدیدهای آشکار و پنهان بی‌نهایت علیه مؤمنان مقتدر، حاکی از غایت مظلومیت امت اسلامی است؛ و اگر ادامه پیدا کند و لطف خدا مدد نکند و دعای حضرت ولی عصر(عج) نباشد، تمام امیدها را به یأس مبدل خواهد کرد و بازگشتی بسیار خونبار برای جبهۀ حق به دنبال خواهد داشت. در این میان دائماً ایران اسلامی مظلوم را متهم و محکوم می‌کنند، به گونه‌ای که دیگر حتی به دنبال عوام‌فریبی هم نیستند و از رسوایی خود نمی‌هراسند.
از یاوه‌سرایی‌های وابستگان استکبار در منطقه و تهدیدهای آنان علیه ایران اسلامی بوی خون به مشام می‌رسد. پرده‌های نفاق برافتاده است و کینه‌های دیرین روآمده است و دشمنان به عملیات انتحاری علیه جبهۀ حق رو آورده‌اند. دیگر دوران زندگی روزمره و عادی امت اسلامی به پایان رسیده است. هم اکنون این ما هستیم و تقویت اقتدار امت اسلامی از سویی و اضطرار و استغاثه به محضر پروردگار برای ظهور حضرت صاحب الزمان(عج) از سوی دیگر.
جبهۀ باطل در تمامی جبهه‌های نبرد برای شکستن خطوط مقدم و یورش به مرکز انقلاب جهانی اسلام، یعنی ایران اسلامی لحظه شماری می‌کند. ما باید در این لحظه‌های حساس تاریخی با حفظ آمادگی و افزایش روز افزون آن از هر حیث، و کمک به مجاهدان خط مقدم در تمامی جبهه‌ها به هر نحو که می‌توانیم، به استغاثه برای فرج بپردازیم. این استغاثه ما را لایق فتح خواهد کرد و یک ضرورت برای رشد امت اسلامی است. ما می‌توانیم با فریادهای استغاثه تمام اسباب معنوی را برای پیروزی در نهایت غربت و مظلومیت فراهم آوریم. خدا با ماست و اجابت او منتظر به اوج رسیدن دعاهای ماست. اقتدار رزمندگان امت اسلامی نباید ما را مغرور کند، بلکه تنها باید امید و تمنای ما را برای فرج افزایش دهد. مظلومیت‌های فراوان نیز نباید یأس و رعبی در ما ایجاد کند، بلکه باید ایمان و استعانت ما را از درگاه پروردگار عالم روز افزون نماید.
بیایید در محافل مذهبی و مساجدمان، همراه با تبیین آنچه هم اکنون بر امت اسلامی مظلوم می‌گذرد، فراتر از آنچه در رسانه‌های رسمی قابل بیان است، به برگزاری محافل دعا برای فرج اقدام کنیم و رزمندگان جبهۀ حق را با دعاهایمان یاری کنیم و الا باید شاهد قتل عام‌ها و جنایت‌های بیشمار در کوچه پس کوچه‌های شهرهایمان باشیم. همان‌گونه که تحمل و مدارای جبهۀ کفر در برابر کمترین حقوق امت اسلامی مطلقاً به پایان رسیده است و قصد نابودی مطلق امت اسلامی را نموده‌اند، بیایید ما هم تحملمان را برای دوران طولانی غیبت به پایان برسانیم.
علیرضا پناهیان
11 /1/ 1394